ข้อ 3. บทนิยามทั่วไป

1.  ในอนุสัญญานี้ เว้นแต่บริบทจะกำหนดไว้เป็นอย่างอื่น

                (ก)      (1)            คำว่า "ประเทศแคนาดา" เมื่อใช้ในความหมายทางภูมิศาสตร์ หมายถึงอาณาเขตของ ประเทศแคนาดา รวมทั้งพื้นที่ใดที่อยู่นอกทะเลอาณาเขตของประเทศแคนาดาซึ่งตามกฎหมายของประเทศแคนาดา และตามกฎหมายระหว่างประเทศเป็นพื้นที่ซึ่งประเทศแคนาดาอาจใช้สิทธิในส่วนที่เกี่ยวกับพื้นดินท้องทะเล และดินใต้พื้นท้องทะเล และทรัพยากรธรรมชาติในพื้นที่นั้นๆ ได้

                            (2)          คำว่า "ประเทศไทย" หมายถึงราชอาณาจักรไทยและรวมถึงพื้นที่ใดซึ่งประชิดกับน่านน้ำอาณาเขตของราชอาณาจักรไทย ซึ่งตามกฎหมายไทยและตามกฎหมายระหว่างประเทศได้กำหนดไว้ หรืออาจกำหนดในเวลาต่อไปให้เป็นพื้นที่ซึ่งราชอาณาจักรไทยอาจใช้สิทธิได้ในส่วนที่เกี่ยวกับพื้นดินท้องทะเลและดินใต้พื้นท้องทะเลและทรัพยากรธรรมชาติของพื้นดินท้องทะเลและดินใต้พื้นท้องทะเล

                (ข)           คำว่า "รัฐผู้ทำสัญญารัฐหนึ่ง" และ "รัฐผู้ทำสัญญาอีกรัฐหนึ่ง" หมายถึงประเทศไทยหรือประเทศแคนาดาแล้วแต่บริบทจะกำหนด

                (ค)           คำว่า "บุคคล" รวมถึงบุคคลธรรมดา กองมรดก ทรัสต์ บริษัท ห้างหุ้นส่วนและคณะบุคคลอื่นใด

                (ง)           คำว่า "บริษัท" หมายถึง บรรษัท นิติบุคคล หรือหน่วยซึ่งถือว่าเป็นนิติบุคคลเพื่อความมุ่งประสงค์ในทางภาษี

                (จ)           คำว่า "วิสาหกิจของรัฐผู้ทำสัญญารัฐหนึ่ง" และ "วิสาหกิจของรัฐผู้ทำสัญญาอีกรัฐหนึ่ง" หมายถึง วิสาหกิจที่ดำเนินการโดยผู้มีถิ่นที่อยู่ในรัฐผู้ทำสัญญารัฐหนึ่งและวิสาหกิจที่ดำเนินการโดยผู้มีถิ่นที่อยู่ในรัฐผู้ทำสัญญาอีกรัฐหนึ่งตามลำดับ

                (ฉ)           คำว่า "เจ้าหน้าที่ผู้มีอำนาจ" หมายถึง

                                (1)           ในกรณีของประเทศแคนาดา รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสรรพากร หรือผู้แทนที่ได้รับมอบอำนาจ

                                (2)           ในกรณีของประเทศไทย รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังหรือผู้แทนที่ได้รับมอบอำนาจ

                (ช)           คำว่า "ภาษี" หมายถึง ภาษีแคนาดาหรือภาษีไทยตามที่บริบทจะกำหนด

                (ซ)           คำว่า "คนชาติ" หมายถึง

                                (1)           บุคคลธรรมดาที่มีสัญชาติของรัฐผู้ทำสัญญารัฐหนึ่ง

                                (2)           นิติบุคคล ห้างหุ้นส่วนและสมาคมที่ได้รับสถานภาพเช่นนั้นตามกฎหมายที่ใช้บังคับอยู่ในรัฐผู้ทำสัญญารัฐหนึ่ง

                (ฌ)          คำว่า "การจราจรระหว่างประเทศ" หมายถึง การขนส่งใดๆ ทางเรือเดินทะเล หรือทาง อากาศยาน ซึ่งดำเนินการโดยวิสาหกิจของรัฐผู้ทำสัญญารัฐหนึ่ง ยกเว้นในกรณีที่การเดินทางนั้น มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อขนส่งผู้โดยสาร หรือสินค้าระหว่างสถานที่ต่างๆ ในรัฐผู้ทำสัญญาอีกรัฐหนึ่ง

2. ในการใช้บังคับอนุสัญญาโดยรัฐผู้ทำสัญญารัฐหนึ่ง คำใดที่มิได้นิยามไว้ในอนุสัญญาจะมีความหมายตามกฎหมายของรัฐผู้ทำสัญญานั้น เกี่ยวกับภาษีที่อนุสัญญานี้ใช้บังคับ เว้นแต่บริบทจะกำหนดไว้เป็นอย่างอื่น