ข้อ 25 การขจัดภาษีซ้อน
1. ตามบทบัญญัติและภายใต้เงื่อนไขและข้อจำกัดของกฎหมายของประเทศสหรัฐ (ซึ่งอาจจะแก้ไขเป็นครั้งคราวโดยไม่เปลี่ยนแปลงหลักการสำคัญที่เกี่ยวข้อง) ประเทศสหรัฐจะยินยอมให้ผู้มีถิ่นที่อยู่หรือผู้มีสัญชาติของสหรัฐถือเป็นเครดิตต่อภาษีสหรัฐที่เก็บจากเงินได้ (ก) ภาษีเงินได้ที่จ่ายให้ประเทศไทย โดยหรือในนามของผู้มีสัญชาติหรือผู้มีถิ่นที่อยู่ดังกล่าว และ (ข) ในกรณีของบริษัทสหรัฐผู้ถือหุ้นอย่างน้อยร้อยละ 10 ของหุ้นที่มีสิทธิออกเสียงของบริษัทที่เป็นผู้มีถิ่นที่อยู่ในประเทศไทย และบริษัทสหรัฐได้รับเงินปันผลมาจากบริษัทดังกล่าว ภาษีเงินได้ที่จ่ายในประเทศไทยโดยหรือในนามของบริษัทผู้จ่ายเงินปันผลซึ่งเป็นภาษีในส่วนที่เกี่ยวข้องกับกำไรที่จ่ายเงินปันผลนั้น เพื่อความมุ่งประสงค์ของวรรคนี้ ภาษีที่ระบุในวรรค 1 (ข) และวรรค 2 ของ ข้อ 2 (ภาษีที่อยู่ในขอบข่าย) จะให้ถือเป็นภาษีเงินได้ 2. ตามบทบัญญัติและภายใต้ข้อจำกัดของกฎหมายของประเทศไทย (ซึ่งอาจจะแก้ไขเป็นครั้งคราวโดยไม่เปลี่ยนแปลงหลักการสำคัญที่เกี่ยวข้อง) ภาษีสหรัฐที่ต้องชำระในส่วนที่เกี่ยวข้องกับเงินได้เกิดขึ้นในประเทศสหรัฐจะยอมให้ถือเป็นเครดิตต่อภาษีไทยที่ต้องชำระในส่วนที่เกี่ยวข้องกับเงินได้นั้น เครดิตนั้นจะไม่เกินส่วนของภาษีไทยที่คำนวณไว้ก่อนการให้เครดิตตามจำนวนที่เหมาะสมจากรายการเงินได้นั้น บทบัญญัติของวรรคนี้ จะไม่ใช้บังคับในกรณีของเงินได้ที่ไม่ได้รับสิทธิประโยชน์ตามอนุสัญญานี้ภายใต้บทบัญญัติของข้อ 18 (การจำกัดสิทธิประโยชน์) 3. เพื่อความมุ่งประสงค์ในการบรรเทาภาระจากภาษีซ้อนตามข้อนี้ เงินได้จะถือว่าเกิดขึ้นเฉพาะกรณีดังต่อไปนี้ (ก) เงินได้ที่ผู้มีถิ่นที่อยู่ในรัฐผู้ทำสัญญารัฐหนึ่งได้รับ ซึ่งอาจเก็บภาษีได้ในรัฐผู้ทำสัญญาอีกรัฐหนึ่งตามนัยอนุสัญญานี้ (นอกเหนือจากเหตุผลแห่งการเป็นผู้มีสัญชาติตามนัยวรรค 2 ของข้อ 1 (ขอบข่ายด้านบุคคล)) จะถือว่าเกิดขึ้นในรัฐอีกรัฐหนึ่งนั้น (ข) เงินได้ที่ผู้มีถิ่นที่อยู่ในรัฐผู้ทำสัญญารัฐหนึ่ง ซึ่งไม่อาจเก็บภาษีได้ในรัฐ ผู้ทำสัญญาอีกรัฐหนึ่งตามนัยอนุสัญญานี้ จะถือว่าเกิดขึ้นในรัฐที่กล่าวถึงรัฐแรก แม้จะมีประโยคก่อนหน้านี้ การกำหนดแหล่งเงินได้เพื่อความมุ่งประสงค์ของข้อนี้จะอยู่ภายใต้หลักแหล่งเงินได้ในกฎหมายภายในของรัฐผู้ทำสัญญาทั้งสองซึ่งใช้บังคับเพื่อความมุ่งประสงค์ในการจำกัดการให้เครดิตภาษีต่างประเทศ หลักการของวรรคนี้จะไม่ใช้บังคับกับการกำหนดจำนวนที่จะใช้ภาษีต่างประเทศมาเป็นเครดิตต่อภาษีของรัฐผู้ทำสัญญารัฐหนึ่ง นอกเหนือจากภาษีของรัฐผู้ทำสัญญาอีกรัฐหนึ่งที่ระบุในข้อ 2 (ภาษีที่อยู่ในขอบข่าย) |